سندروم تونل کارپال یا تونل کارپال مشکلی است که در آن عصب میانی کف دست، به نام عصب میانی کف دست (median nerve)، در ممری تنگ به نام تونل کارپال در کف دست فشرده می‌شود. این مشکل معمولاً به دلیل تراکم و فشار طولانی مدت بر عصب میانی کف دست در این ممر تنگ ایجاد می‌شود.
علائم و عوارض سندروم تونل کارپال شامل موارد زیر می‌شود:
1. درد و تورم در منطقه کف دست و انگشتان شست دست: درد معمولاً در ساعت‌های شب شدیدتر است و ممکن است باعث بیدار شدن شما در شب شود. درد ممکن است به دست و بازوی شما تاخیری بدهد.
2. احساس سوزش و ته‌ریز در انگشتان شست دست: احساس سوزش، ته‌ریز، خنثی شدگی و التهاب در انگشتان شست دست و نیمه دوم انگشت شست دست (به طور خاص انگشتان شست دست، بیشترین تأثیر را از سندروم تونل کارپال دریافت می‌کنند).
3. ضعف و کاهش قدرت عضلات دست: در صورت پیشروی بیشتر بیماری، عضلات دست ممکن است ضعیف شوند و قدرت گرفتن و نگه داشتن اشیا را کاهش دهند.
4. اختلال در حس و حساسیت دست: ممکن است حس و حساسیت در انگشتان شست دست و نیمه دوم انگشت شست دست کاهش یابد و احساس متنوعی مانند خزش، زنگ زدگی یا بی‌حسی را تجربه کنید.
اگر شما علائمی از سندروم تونل کارپال تجربه می‌کنید، مهم است که به پزشک مراجعه کنید تا تشخیص دقیق و درمان مناسب را برای شما تعیین کند. درمان ممکن است شامل استفاده از باندهای پشت دست، آموزش تمرینات تقویتی و ترمیمی، داروها، تزریق کورتیکواستروئیدی و در موارد شدیدتر، جراحی باشد.سندروم تونل کارپال ناشی از فشار و تراکم بر عصب میانی کف دست در ممری تنگ به نام تونل کارپال است. این ممر تنگ در کف دست قرار دارد و تشکیل شده از استخوان‌ها و بافت‌های محیطی است. عصب میانی کف دست یکی از عصب‌های اصلی کف دست است که وظیفه ارتباط اعصابی با انگشتان شست دست و قسمتی از دست را برعهده دارد.
علل سندروم تونل کارپال ممکن است شامل موارد زیر باشد:
1. پیش‌گیری و تکراری استفاده از دست: استفاده مکرر و شدید از دست در فعالیت‌های روزمره و شغلی مانند تایپ کردن، استفاده از ابزارهای دستی، کارهای سبک صنعتی و ورزش‌هایی مانند تنیس و والیبال می‌تواند منجر به فشار و تراکم بر عصب میانی کف دست شود.
2. عوارض بیماری‌ها: برخی بیماری‌ها مانند دیابت، آرتریت روماتوئید، فیبرومیالژیا و بارداری می‌توانند عواملی باشند که سبب تورم و فشار بر عصب میانی کف دست شوند.
3. عوامل آناتومیک: برخی از افراد ممکن است به دلیل وجود تغییرات آناتومیکی در ممر تنگ تونل کارپال، به خصوص تورم و تراکم بیشتر بافت‌های محیطی، به راحتی به سندروم تونل کارپال درآیند.
درمان سندروم تونل کارپال ممکن است شامل موارد زیر باشد:
1. تغییر در رفتار و استفاده از دست: تغییر در الگوی استفاده از دست و استفاده از تکنیک‌های صحیح برای انجام فعالیت‌های روزمره می‌تواند به کاهش فشار بر عصب میانی کف دست کمک کند.
2. استفاده از باندهای پشت دست: استفاده از باندهای پشت دست می‌تواند فشار را از روی تونل کارپال کاهش دهد و علائم را تسکین دهد.
3. تمرینات تقویتی و ترمیمی: انجام تمرینات تقویتی و ترمیمی مخصوص دست و مچ می‌تواند به بهبود قدرت عضلات و تقویت ساختارهای حاشیه‌ای در کف دست کمک کند.
4. داروها: در برخی موارد، ممکن است پزشک داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی یا استروئیدها را تجویز کند تا التهاب و تورم در منطقه تونل کارپال را کاهش دهد.
5. تزریق کورتیکواستروئیدی: در برخی موارد شدیدتر، پزشک ممکن است تزریق کورتیکواستروئیدها به منطقه تونل کارپال را توصیه کند تا التهاب را کاهش دهد.
6. جراحی: در موارد شدید و مقاوم به درمان‌های غیرجراحی، عمل جراحی برای تسکین فشار بر عصب میانی کف دست و افزایش فضای تونل کارپال ممکن است لازم باشد.
مهم است که در صورت تجربه علائم سندروم تونل کارپال، به پزشک مراجعه کنید.
