تنگی کانال نخاعی چیست؟روش های درمانی آن چیست

تنگی کانال نخاعی (Spinal stenosis) یک حالت پزشکی است که در آن کانال نخاعی (مجرایی که نخاع درون آن قرار دارد) به طور ناهنجار تنگ می‌شود. این تنگی می‌تواند در ناحیه گردنی (تنگی کانال نخاعی گردنی) یا ناحیه کمری (تنگی کانال نخاعی کمری) رخ دهد.

تنگی کانال نخاعی معمولاً ناشی از فشار و فضای کم درون کانال نخاعی است که می‌تواند به دلیل عوامل مختلفی ایجاد شود، از جمله:

1. افزایش رشد استخوان‌ها (استئوآرتروزیس): با پیر شدن، استخوان‌ها ممکن است ضخامت بیشتری پیدا کنند و این می‌تواند منجر به تنگی کانال نخاعی شود.

2. آسیب دیدگی دیسک: آسیب دیدگی دیسک‌ها (استخوان‌های بین مهره‌ها) می‌تواند باعث بروز تنگی کانال نخاعی شود. این آسیب می‌تواند ناشی از آسیب، التهاب یا فشار بر روی دیسک‌ها باشد.

3. توده‌های غیرعادی: وجود توده‌های غیرعادی مانند تومورها یا سیست‌ها در ناحیه کانال نخاعی می‌تواند منجر به تنگی کانال نخاعی شود.

علائم تنگی کانال نخاعی ممکن است شامل درد و خستگی در ناحیه مورد تنگی، احساس سوزش یا خم شدن در ناحیه مورد تنگی، احساس تحریک یا کرمش در اعضای تحتانی بدن (مانند پاها) و کاهش قدرت و حس در اعضای تحتانی باشد.

تشخیص تنگی کانال نخاعی بر اساس تاریخچه بیماری، ارزیابی جسمانی، عکسبرداری تصویری مانند رادیوگرافی، توموگرافی کامپیوتری (CT scan) و مغناطیس‌نگاری (MRI) قرار می‌گیرد.

درمان تنگی کانال نخاعی ممکن است شامل تغییرات در شیوه زندگی مانند وزن‌کاهی، فیزیوتراپی، داروها برای کاهش التهاب و درد، تزریقات محلی، و در موارد شدیدتر، جراحی باشد. انتخاب درمان مناسب بستگی به شدت علائم و علت تنگی کانال نخاعی شما دارد که توسط پزشک خود تعیین می‌شود.

درمان تنگی کانال نخاعی معمولاً شامل روش‌های غیرجراحی و جراحی است. انتخاب روش درمانی بستگی به شدت علائم، علت تنگی کانال نخاعی، و وضعیت عمومی بیمار دارد. در ادامه، برخی از روش‌های درمانی معمول تنگی کانال نخاعی را توضیح می‌دهم:

1. روش‌های غیرجراحی:
– فیزیوتراپی: تمرینات فیزیکی، تمرینات تقویتی و انعطاف‌پذیری، ماساژ و تکنیک‌های تنفسی می‌توانند به تسکین درد و بهبود عملکرد بدن کمک کنند.
– داروها: داروهای ضد التهاب غیراستروئیدی (NSAIDs)، داروهای ضد درد، داروهای ضد تشنج و داروهای ضد افسردگی ممکن است به کاهش التهاب و درد کمک کنند.
– تزریقات محلی: تزریقات محلی مانند کورتیکواستروئیدها می‌توانند به کاهش التهاب و درد در منطقه تنگی کمک کنند.
– استفاده از ایسیون‌ها و اپیدورال: استفاده از ایسیون‌ها (داروهای مخدر) و اپیدورال (تزریق داروها به فضای نخاعی) می‌توانند به تسکین درد کمک کنند.

2. جراحی:
– دیسکتومی: در این روش، بخشی از دیسک آسیب دیده (استخوان بین مهره‌ها) که در فضای کانال نخاعی فشار ایجاد می‌کند، برداشته می‌شود.
– لامینکتومی: در این روش، بخشی از استخوان لامینا (بخشی از استخوان پشتی مهره) برداشته می‌شود تا فضای بیشتری برای نخاع ایجاد شود و فشار بر روی آن کاهش یابد.

3. جراحی ترکیبی: در برخی موارد، جراحی ترکیبی ممکن است لازم باشد که شامل برداشتن بخشی از دیسک آسیب دیده و بخشی از استخوان لامینا باشد.

مهم است که با پزشک خود در مورد نیازها و ترجیحات شخصی خود صحبت کنید. آنها می‌توانند برنامه درمانی مناسب را برای شما تعیین کنند و شما را به متخصصان مربوطه هدایت کنند. همچنین، تغییرات در شیوه زندگی مانند وزن‌کاهی، ورزش منظم و مدیریت استرس نیز می‌تواند در کاهش علائم تنگی کانال نخاعی موثر باشد.